หัวใจดวงนี้ฉันให้เธอ กอล์ฟฐา

ข้อมูลเบื้องต้น

ฐาจะรอนะ...รอฟังคำๆนั้นจากกอล์ฟ.....

เนื้อเรื่อง

“โอ้ย เหนื่อยจริงไรจริง” เสียงบ่นของกอล์ฟ สาวห้าวร่างสูงขวัญใจสาวๆ ที่ต้องขับรถมาสถานที่ที่เขาไม่อยากจะมาเท่าไร ถ้าไม่ใกล้สอบเอนทรานซ์และไม่โดนแม่บังคับ

‘สถาบันกวดวิชา’ ใช่แล้ว สถานที่นี้ฉันไม่อยากมาเลย  เพราะตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้าไป สายตาพนักงานกับสายตาสาวๆที่แต่ละคนก็แว่นหนาเตอะกันทั้งนั้น แล้วไหนจะต้องมาเรียนกับครู….ครูอะไรก็ไม่รู้อีก  บ่องตง เอ้ย บอกตรงๆเลยว่ากอล์ฟไม่ใช่เด็กเรียน ><’

“เอ๊ะ นั่นสาวที่ไหน น่ารักจัง” สายตาที่เบื่อๆหันไปมองหญิงสาวร่างเล็กที่นั่งอ่านหนังสืออย่างอารมณ์ดี รอยยิ้มและสายตาคู่สวยของเธอทำให้กอล์ฟอดไม่ได้ที่จะไปทัก อย่างน้อยมันก็ไม่น่าเบื่อไปซะทุกอย่าง

“สวัสดีๆ เธอมาเรียนเหมือนกันหรอ” สายตาหวานยิ้มให้ร่างบาง

“ออ….”

“เราขอนั่งด้วยคนนะ พึ่งมาอ่ะไม่มีเพื่อนเลย” ไม่ทันที่ร่างบางบางจะตอบเธอก็พูดด้วยสายตาออดอ้อน

‘อะไรกัน เด็กคนนี้ แต่ก็น่ารักดีนะ’

“ค่ะ เชิญเลย”

“เธอขยันจังเลยนะ อ่านหนังสือด้วย ” รอยยิ้มของกอล์ฟส่งให้ร่างบางตลอดเวลาที่คุยกัน จนเธอแอบๆหลบสายตาและรอยยิ้มนั้น

“เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วค่ะ”

“อืม เธอเรียนกับครูอะไรหรอใช่คนเดียวกับเราหรือเปล่า” 

“อ่อ คือเรามา….” เหมือนเดิมไม่ทันที่จะพูด เด็กคนนี้ก็พูดก่อนซะแล้ว ทำไมเป็นคนพูดเก่งจังนะ

“เราอ่ะเรียนกับครูที่ชื่อ…ชื่อกิตติ์ลภัสอ่ะ แค่ชื่อก็รู้แล้วล่ะ ว่าต้องเป็นคุณครูแก่ แว่นหนาๆแน่เลยอ่ะ” คำพูดของกอล์ฟทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเผยยิ้มออกมาอย่างขำๆ ‘เด็กบ้า ไม่รู้เลยจริงๆสินะ’

“เธอชื่อไรหรอ เราชื่อกอล์ฟนะ”  พูดกันตั้งนานพึ่งมาถามชื่อ แล้วเราจะตอบยังไง

“ฐา ค่ะ”

“ออ เราต้องเข้าเรียนแล้วอ่ะ แล้วเจอกันนะค่ะ”ไปแล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอก ได้เจอกันอีกยาว

---------

เฮ้อ น่าเบื่ออีกแล้ว เมื่อไร่ครูจะเข้ามาสอนสักทีน้า เดี๋ยวก็โดดแม่งเลย

ขณะที่เซ็งๆรอครูอยู่ๆหญิงสาวร่างบางที่เขาพึ่งคุยเมื่อกี้ก็เดินเข้ามาในห้อง

ว้าว ฐาคนสวยเรียนคอร์ดเดียวกับเราด้วยแหะ แต่…ทำไม…เข้าไปนั่งที่โต๊ะครูสอนล่ะ ลางสังหรณ์ของกอล์ฟเข้ามา หรือว่า!

“สวัสดีค่ะครูชื่อ กิตติลภัสนะค่ะ หรือเรียกว่าพี่ฐาเฉยๆก็ได้นะ” เสียงหวานๆหวาดสายตาไปทั่วห้องก่อนที่จะยิ้มเย็นให้เด็กคนที่ว่าเธอเป็น ยัยแก่ แว่นหนา ที่ตอนนี้นั่งก้มหน้าเหงื่อตกไม่ยอมสบตา

“เอ่ วันนี้มีนักเรียนมาใหม่ 1คนนี่นา งั้นช่วยแนะนำตัวให้เพื่อนๆ และ…พี่ฐาหน่อยนะค่ะ”  ร่างบางเน้นเสียง ก่อนจะยิ้มให้กอล์ฟ แต่ตอนนี้อย่าว่าแต่จะแนะนำตัวเลย แค่เงยหน้ามองพี่เขา กอล์ฟยังไม่กล้าเลย

 ตาถั่วจริงๆ ซวยแน่เลย ไอ่กอล์ฟเอ้ย ดันไปว่าครูเขา

“อ้าวเงียบทำไมล่ะค่ะ แนะนำตัวให้เพื่อนหน่อยนะเด็กน้อย”

“อ๊ะ ฐา เอ้ยพี่ฐา”  เสียงร้องด้วยความตกใจ เมื่อคุณครูฐาสุดสวยเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าเธอแถมยังก้มลงมามองหน้าเธออย่างยิ้มเจ้าเล่ห์ โอ้ย กอล์ฟจะเหลือมั้ยเนี้ย

เอาวะ ไม่มีไรจะอายล่ะ

“ณัฐภัสสราค่ะ ชื่อเล่นกอล์ฟ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ” รอยยิ้มหวานของร่างสูงทำให้สาวๆในห้องรวมถึงฐาแอบยิ้มเขินเล็กน้อย ‘คนอะไรน่ารักจริงๆ’ เป็นอะไรที่กึกก้องในใจสาวๆหลายคน 

เวลาผ่านไป จากกอล์ฟที่มาคนเดียวไม่มีเพื่อนสักคน กลายเป็นมีเพื่อนสาวๆ มาตีสนิทด้วยเป็นอย่างดี ทั้งที่ตัวเองก็เป็นคนอัธยาศัยดีอยู่แล้วจึงไม่ปฎิเสธความเป็นมิตรของสาวๆเลย

‘สนิทๆกันไว้ จะได้ลอกแบบฝึกหัดในห้องเรียนไง 555’ กอล์ฟหัวเราะในใจ แต่ก็เหมือนจะมีหนึ่งคนที่รับรู้พฤติกรรมของร่างสูง

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องไม่ชอบใจ‘ขอแกล้งหน่อยล่ะกัน กะล่อน เจ้าเล่ห์นัก’

“กอล์ฟค่ะ มานี้หน่อยสิ” เสียงเรียกแบบเย็นๆ ทำให้กอล์ฟสะดุ้งเล็กน้อยน้อย ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆฐา

“ไหนลองทำแบบฝึกหัดตรงนี้ให้พี่ดูหน่อยสิค่ะ”

“เออ กอล์ฟทำไม่ได้อ่ะ พี่ฐาสอนสิค่ะเนอะๆ” สายตาอ้อนๆไม่เป็นผลให้ฐาใจอ่อน แหม ก็พึ่งสอนไปเมื่อกี้ มั่วแต่นั่งคุยกับสาวๆ ไม่รู้จักฟังเลย มันน่าตีซะให้เข็ด

“เธอนี่มันจริงๆเลยนะ” ร่างบางขมวดคิ้วจ้องไปที่ร่างสูงที่จ้องเธอด้วยรอยยิ้มหวาน

“อย่าทำหน้าแบบนี้สิค่ะ เดี๋ยวแก่เร็วนะ” กอล์ฟเสยผมข้างหน้าของฐาออกแล้วใช้นิ้วนวดเบาๆตรงระหว่างคิ้ว  เรียกรอยยิ้มปนความเขินของฐา จนต้องหลบสายตากะล่อน ก่อนที่คนที่เป็นต้นเหตุทำให้เขินกระซิบข้างหูเธอ

“คุณครูหัวเหม่งจังเลย ฮ่าๆ”  

“เด็กบ้า กลับมาให้ตีเดี๋ยวนี้เลย” ไม่ทันแล้วร่างสูงวิ่งออกไปก่อนจะแลบลิ้นใส่อย่างน่าหมั่นไส้

กะจะแกล้งเด็กบ้าคนนี้ซะหน่อย กลับมาถูกล้อซะเอง บ้าจริงๆเลยเด็กคนนี้ แต่….ก็ทำให้ใจเต้น และสั่นแบบไม่รู้ตัว ทำไมนะฐา เธอแอบคิดไม่ซื่อกับลูกศิษย์งั้นเหรอ?

-------

“รถบ้านี้ มาเสียอะไรตอนนี้เนี้ย” เสียงบ่นของฐา ก็รถยนต์คู่ใจดันมาเสียซะนี่ นี้ก็ดึกแล้ว แถมยังเปลี่ยวอีก เฮ้อ ฟ้าจ๋าส่งอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยฉันที

และก็เหมือนฟ้าจะเป็นใจคุณครูสุดสวยซะด้วย

“รถเสียหรอค่ะ คุณครูคนสวย” เสียงกวนๆที่คุ้นหูเอ่ยขึ้น ก่อนที่ร่างบางจะหันไปเห็นลูกศิษย์ตัวแสบสวมเสื้อแจ็คเก๊ตยืนคู่มอเตอร์ไซต์คันโต

จะเท่ไปไหนยะ

“สตาร์ไม่ติดแบบนี้คงไม่เสียมั้งค่ะ” ตอบไปอย่างกวนๆ

“แหมๆ พึ่งรู้ว่าคุณครูก็กวนได้เหมือนกันนะค่ะ”

“นี่ไม่ต้องเรียกคุณครูได้มั้ย ดูแล้วมันแก่ๆยังไงไม่รู้อ่ะ” ความจริงเธอก็อายุห่างจากกอล์ฟไม่กี่ปี แต่เพราะเหตุจำเป็นจึงมาเป็นครูพิเศษชั่วคราวก็แค่นั้น เรียนก็ยังไม่จบหรอก เรียกฉันซะแก่เชียว

“งั้นเรียกพี่ฐาแล้วกันเนอะ ป่ะขึ้นรถกันค่ะ ” 

“ห่า ขึ้นรถ?”

“ค่ะ มันดึกแล้วนะ รีบขึ้นเถอะนะ”

กอล์ฟสตาร์ทรถรอ แต่ฐาก็ยังยืนอยู่เฉยๆทำเป็นไม่สนใจ  

 ไม่ขึ้นใช่มั้ย…..จัดให้

 "เล่นไรเนี่ยเด็กบ้า ปล่อยนะ"

"ก็ไม่ยอมขึ้นเองนี่นา ก็ต้องทำแบบนี้ล่ะค่ะ"

 กอล์ฟอุ้มตัวฐามานั่งด้านหน้า ก่อนจะเอาแขนทั้งสอง ขนาบร่างบางจอมดื้อไว้เพื่อบังคับแฮนมอเตอร์ไซต์ ดีที่ตอนนี้มันดึกแล้วรถไม่ค่อยเยอะสักเท่าไร

 ". . ."

 ฐาเหลือบมองคนร่างสูงที่อุ้มเธอขึ้นรถด้วยความเขินอาย ใช่ว่าจะมีมากคนที่ทำให้เธอใจเต้นแรงได้ขนาดนี้ นี่พึ่งรู้จักกันแท้ๆ แต่ความรู้สึกอบอุ่น เหมือนได้เจอกันมานานแสนนาน

กอล์ฟเองก็เช่นเดียวกัน ตั้งแต่ที่พบกับพี่ฐาครั้งแรกใจเจ้ากรรมก็เต้นแบบไม่รู้ตัว ทั้งที่ตัวเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่ความรักครั้งก่อน ครั้งที่เธอแอบรักเพื่อนสนิทแต่ก็ถูกปฏิเสธ เพราะเราเป็นผู้หญิงเหมือนกัน รู้สึกสมเพชรตัวเองจริงๆ

…..หลังจากขับรถมาได้สักระยะ แทนที่กอล์ฟจะพาเธอไปส่งบ้านตามที่เธอบอกไว้ แต่กลับเลี้ยวเข้าร้านข้าวต้มยามดึกซะงั้น ไม่ถงไม่ถามกันสักคำเลย  ตั้งแต่อุ้มเธอขึ้นรถแล้วนะ เอาแต่ใจจริงๆเด็กคนนี้

“ก็กอล์ฟหิวอ่ะ พี่ฐากินเป็นเพื่อนด้วยนะๆๆ” ทำไมชอบทำหน้าตาแบบนี้ด้วยนะ น่ารักน่าหยิกเกินไปแล้ว ฉันยิ่งไม่มีภูมิคุ้มกันความน่ารักเด็กคนนี้ด้วยหนะสิ

-----

ระยะเวลาผ่านไปเร็ว ความสัมพันธ์ของกอล์ฟและฐาก็พัฒนาอย่างรวดเร็วเหมือนกัน  ความรู้สึกที่ทั้งคู่มีให้กัน แต่เหมือนมีเยื่อใยบางๆทำให้ไม่อาจที่จะเปิดเผยให้รับรู้ได้

เขาจะรู้ไหมนะ ว่ายิ่งเขาทำกับเธอดีมากเท่าไหร่ ใจของเธอมันก็ยิ่งถล้ำลึกลงไปมากเท่านั้น.

ถ้าเราบอกความในใจออกไป เธอจะรังเกียจเรามั้ยนะ.
 

ความรู้สึกเดียวกัน แต่ถ้าต่างคนต่างเก็บมันไว้ ต่างคนต่างไม่พูดมันออกมา

แต่วันเวลาแห่งความสุขก็ใช่ว่าจะมีตลอดไปและความรักก็ใช่ว่าจะโรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป….

“พี่ฐา มาหากอล์ฟแต่เช้าเลย ฮ้าว” เสียงห่าวของร่างสูงที่ถูกเรียกตั้งแต่เช้า ก็ดีใจนะที่พี่ฐามา แต่นี้มัน พึ่งหกโมงเอง เช้ามากกกกกกก

“พี่แค่อยากมาหากอล์ฟไม่ได้หรอค่ะ” เสียงที่สดใสแต่ไม่เหมือนทุกๆวันที่กอล์ฟได้เจอ แววตาสวยปนความเศร้า ที่ไม่บอกกอล์ฟเองก็รู้ว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้

“เอ่ มาแต่เช้าตรู่แบบนี้ จะแอบมาลักหลับเค้าหรือไงน้า >….<”  ถึงเธอจะรู้ว่าพี่สาวมีเรื่องไม่สบายใจแค่ไหน แต่ถ้าเขาไม่เปิดปากพูดเธอเองก็ไม่เค้นถาม ถ้าพี่เขาอยากจะบอก ก็คงจะบอกเราเองนั่นแหละ แต่ขอให้พี่รู้ไว้นะว่ากอล์ฟเป็นห่วงพี่มากแค่ไหน อย่างน้อยแค่ขอดูแลพี่อย่างนี้ก็พอใจแล้ว

“เด็กบ้า ใครจะไปคิดอย่างนั้นยะ” ได้แต่ตีแขนคนทะลึ่งเบาๆ ท่าทางกวนๆ กับตาหยี่ๆแบบนั้นทำให้เธอยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง      ก็เป็นซะอย่างนี้แหละ ชอบทำให้หัวเราะ ชอบทำให้เธอสบายใจและมีความสุขเสมอ แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ ’รัก’ ได้ไงกัน 

ก็เป็นซะอย่างเนี้ย แอบพูดแต่ในใจ แล้วเมื่อไรทั้งสองฝ่ายจะรับรู้ถึงความรู้สึกซะที

“กอล์ฟค่ะ”

“ว่าไงค่ะพี่ฐา”

“ถ้าเราไม่ได้เจอกันอีกนาน  เธอจะลืมพี่มั้ย ”  ตอนนี้ใบหน้าหวานมีน้ำตาไหลมาโดยไม่รู้ตัว

“พูดอะไรอย่างนั้นค่ะ พี่ฐาของกอล์ฟจะไปไหนหรอ” ถึงเธอจะไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไร แต่ในใจกลับรู้สึกแปลก เหมือนเธอจะเสียคนที่รักไป แต่เธอไม่อยากจะเห็นพี่สาวร้องไห้ไปกว่านี้ จึงได้แต่โอบกอดคนขี้แยเอาไว้ ความรู้สึกที่เธออยากจะให้คนในอ้อมกอดได้รู้ ว่ารักมากแค่ไหน

“พี่จะต้องไปเรียนต่อที่อเมริกา สองปี ฮึก” เสียงแผ่วเบาจากร่างบาง อีกไม่กี่วันเธอก็จะต้องเดินทาง

คำพูดของร่างบางทำให้หัวใจที่เคยเข้มแข็งของกอล์ฟตอนนี้กลับอ่อนแรง ทุกอย่างเหมือนความฝัน  ถ้าเขาเลือกให้เธอไม่ไปจะได้ไหม  

“กอล์ฟไม่ลืมพี่หรอกนะค่ะ ความรู้สึกที่กอล์ฟมีให้พี่ฐา…พี่รู้ใช่มั้ย ว่ามันไม่ใช่แค่พี่น้อง” กอล์ฟรวบรวมความกล้าพูดขึ้นมาอย่างสั่นๆ

“อืม” พยักหน้าเบาๆ  ร่างสูงยิ้มก่อนจะปาดน้ำตาให้ร่างบางอย่างอ่อนโยน

“กอล์ฟอยากจะให้ทำความรักนี้ให้ดีที่สุด ให้เราสองคนพร้อม แล้วค่อยคบกัน”  เธอไม่รู้ว่าร่างบางจะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูดหรือเปล่า เธอไม่อยากให้คำว่ารักไปผูกมัดร่างบาง ไม่อยากทำให้คิดมาก เพื่ออนาคตของคนที่เธอรัก เธอรอได้

“ได้สิค่ะ พี่จะรอ…รอที่จะได้ฟังคำๆนั้นจากกอล์ฟ” รอยยิ้มที่สดใสกลับมาอีกครั้ง เธอก็เข้าใจในสิ่งที่ร่างสูงพูด เธอเองก็คิดเหมือนกัน ระยะเวลาแค่นี้มันอาจจะบอกความรู้สึกอะไรมากไม่ได้ เธอเองก็จะรอ

รอ…วันที่เป็นเวลาของเรา

วันเวลาผ่านไป หัวใจของของทั้งสองคนยังคงโหยหา ความผูกพันที่เธอมีให้กัน มันทำให้คิดถึงเหลือเกิน

“กอล์ฟนั่งเหม่ออะไรอยู่เนี้ย” เสียงน้ำชาเพื่อนสาวร่างเพรียวเอ่ยขึ้น

“แหมๆ จะเหม่ออะไรเล่า ก็เหม่อหาคนที่อยู่อเมริกานู้นนนนไงล่ะ” ออยกล่าวขึ้นอย่างหมั่นไส้ นี่ก็เกือบจะสองปีแล้วนะ   เจ้าเพื่อนตัวสูงก็ยังคงคิดถึงแต่ผู้หญิงคนนั้น ทั้งที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอดูแลเทคแคร์เขาตลอด แต่สิ่งที่ได้ตอบแทนก็คือเพื่อน  เธอชักจะไม่ชอบใจแล้วนะ ที่ทิ้งให้คนที่เธอรักของเธอนั่งเศร้าอยู่นานเป็นปีๆ

“เออนี่ หยุดยาวนี้เราจะไปเที่ยวไหนกันดีล่ะ กอล์ฟแกว่าไง” เพื่อไม่ให้เกิดความเครียดน้ำชาจึงเปลี่ยนเรื่อง ไหนๆก็มีวันหยุดยาวล่ะ ให้เจ้ากอล์ฟได้พักกายพักใจซะหน่อย

“โอเคเลย งั้นเราไปเที่ยวอเมริกากัน^^” กอล์ฟเสนอ

“ไอ่กอล์ฟ ” เสียงสองสาวเอ่ยพร้อมกัน สายตาดุๆทำให้ร่างสูงกลับมาหง่อยเหมือนเดิม

“หยุดแค 5 วันนะยะ ไม่ได้หยุดเป็นเดือน”

“จร้าๆ แล้วแต่สองสาวแล้วกัน” เสียงเซ็งๆของร่างสูงพูดขึ้น

----

หลังจากที่โต้เถียงกันอยู่นานทั้งสามคนก็ตกลงที่จะไปเที่ยวกระบี่ สถานที่ท่องเที่ยวที่สวยงามของประเทศไทย

“ว้าว อากาศดี” ออยจูงมือกับน้ำชาวิ่งลงชายหาดอย่างตื่นเต้น ก่อนหันไปมองร่างสูงที่ยืนสวมแว่นกันแดดเก๊กหล่อให้สาวๆแถวนั้นละลายกัน

“นี้ๆ มาเล่นน้ำกัน มัวแต่เก๊กอยู่นั่นแหละ” ออยหวงเล็กน้อย ก่อนจะดึงเจ้าร่างสูงมาเล่นน้ำด้วยกัน

เวลาผ่านไปจนถึงค่ำ หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยจากการเล่นน้ำ ทั้งสามจึงจัดปาร์ตี้เล็กๆขึ้น แสงเทียนที่วางรอบๆ บวกกับแสงจันทร์และเสียงคลื่นทะเล ทำให้จิตใจของร่างสูงปอดโปร่งขึ้น

“กอล์ฟ นั่งเหม่ออีกแล้วนะ” เสียงเพื่อนสาวที่คุ้นหูเอ่ยขึ้น

“อืม บรรยายกาศดีๆแบบนี้ไม่น่าเหมาะกับคนเหงาอย่างฉันเลยนะ” ร่างสูงตอบสายตาก็มองออกไปดูทะเลที่กว้างใหญ่ แต่ว่าหัวใจของเขากลับไม่ใหญ่ตามเลยสักนิด ยิ่งนับวันก็ยิ่งแคบลงๆ นับวันก็ยิ่งมีแค่ชื่อ’ฐา’ อยู่เต็มหัวใจ

“เฮ้ย ออยมาช่วยชั้นเก็บของหน่อย” เสียงน้ำชาตะโกนเรียกเพื่อนสาว

“โอเคๆ  ฉันไปก่อนนะ นี้แล้วก็อย่าพึ่งลุกไปไหนล่ะ เดี๋ยวจะหากันไม่เจอ” ออยชี้นิ้วสั่งร่างสูง

“เดี๋ยวออย จะหากันไม่เจองั้นหรอ?” คำพูดของเพื่อนสาวทำให้กอล์ฟแบบสงสัยเล็กน้อย ทำไมต้องให้นั่งอยู่ตรงนี้ หากันไม่เจอได้ยังไงก็ในเมื่อเธอกับสองสาวนอนห้องเดียวกัน

.

.

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงร่างสูงก็ยังนั่งอยู่เหมือนเดิม ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ

“อะไรว่ะเนี้ย ให้นั่งอยู่ตรงนี้ ยุงจะหามแล้วนะ” บ่นกับตัวเองมือก็ได้แต่ตบยุงที่จะเชยชมเลือด จร้าๆรู้แล้วว่ากอล์ฟเนื้อหอม

“นั่งบ่นอะไรอยู่ค่ะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้น ด้านหลังของร่างสูง

“มาแล้วหรอออย ให้นั่งอยู่ตั้งน….”พูดอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหันหลังไปต่อว่าเพื่อนสาวสักหน่อย แต่ไม่ทันที่เธอจะพูดต่อ ก็ต้องตกใจกับหญิงสาวตรงหน้า

“พี่ ฐา”

“กอล์ฟ” หญิงสาวเอ่ยขึ้น ยิ้มกว้างให้กับคนตรงหน้า

“แหม พี่กลับมาเมื่อไรค่ะ แล้วมาที่นี่ได้ยังไง มาตั้งแต่เมื่อไร ทำไมไม่บอกกอล์ฟเลย”  ร่างสูงรัวคำตอบใส่ร่างบาง จนคนถูกถามอดขำไม่ได้

“จะให้ตอบคำถามไหนก่อนดีล่ะ ”

“แฮ่ๆ^^”

“คือพี่กลับมาได้สองวันแล้วค่ะ อยากเจอกอล์ฟ  ก็เลยไปหาที่มหาลัย ก็ดันไม่เจออีก แต่บังเอิญคนที่ชื่อ ออย มาบอกข่าวว่าแอบหนีมาเที่ยวอยู่ที่นี้ พี่..ก็เลยตามมา” ฐาตอบทุกคำถาม เธอยิ้มให้ร่างสูงอย่างน่ารัก

“ตอบคำถามของกอล์ฟหมดแล้ว งั้นพี่ขอถามบ้าง” น้ำเสียงจริงจังของฐาเอ่ยขึ้นสายตาหวานเพ่งมองไปที่ร่างสูง

“พี่จะถามอะไรกอล์ฟหรอ”

“กอล์ฟมีแฟนแล้วหรอค่ะ”

“หือ ?” ร่างสูงทำหน้าตกใจ

“ก็ออยไง พี่เห็นสนิทสนมกันขนาดนั้น” ถึงจะยิ้มให้คนที่ถูกถามแต่ในใจกลับไม่ยิ้มตามเลยสักนิด แต่นี้มันก็ผ่านมานานแล้ว อะไรๆมันก็คงเปลี่ยนไป เธอยอมรับและเข้าใจ

“ออยหนะ เพื่อนสนิทกอล์ฟค่ะไม่ได้เป็นอะไรกัน ส่วนแฟน…กอล์ฟมีแล้วค่ะ” ร่างสูงยิ้มกวนตอบพี่สาว

“ใครหรอ”  กอล์ฟยิ้มกุมมือร่างบางที่ตอนนี้หน้าแดงฉ่ำ

“ก็คนที่อยู่ตรงหน้ากอล์ฟนี้ไงค่ะ คนที่บอกว่าจะรอฟังคำนั้นจากกอล์ฟ พี่รู้มั้ยตลอดเวลาที่ผ่านมากอล์ฟไม่เคยลืมพี่เลย ทุกๆคำทุกๆสัญญายังคงอยู่ในใจเสมอ พี่ทำให้กอล์ฟมีความสุขมากโดยที่กอล์ฟไม่คิดว่าจะมีได้ขนาดนี้ และถ้าพี่อยากจะมีความสุขเหมือนกอล์ฟละก็…..เป็นแฟนกันนะค่ะพี่ฐา” ร่างสูงเผยทุกความรู้สึกที่อยู่ในใจมานาน ความรู้สึกที่ไม่เคยหายไป

“อืม” ฐาพยักหน้าเป็นคำตอบ น้ำตาแห่งความซึ้งใจไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“กอล์ฟรักฐานะค่ะ”

“ฐาก็รักกอล์ฟ เจ้าเด็กบ้า><” ร่างบางตีไหล่เจ้าเด็กบ้าเบาๆแก้เขิน

“ถึงจะบ้า…ก็บ้ารักฐานะค่ะ” ยิ้มกวนๆให้กับที่รักหมาดๆ

“บ้าๆ” ได้แต่ตีแขนคนทะเล้นอีกครั้ง

ร่างสูงยิ้มโอบหญิงสาวไว้ในอ้อมกอด ค่อยๆโน้มปากเรียวประกบปากร่างบางอย่างช้าๆ นุ่มนวล ในที่สุดเวลาของเราก็มาถึง เวลาที่เราได้รักกัน….

--------จบ..ยังไม่จบคร้า

.

.

.

.

สายตาคมมองไปที่ร่างสูงกับร่างบางอย่างเศร้าๆ แต่อีกความรู้สึกก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่เห็นคนที่เธอรักมีความสุข รอยยิ้มที่สดใสที่เธอพยายามเพื่อที่จะได้มันมา กลับเผยขึ้นเพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่เขาเห็นหญิงสาวคนนั้น

“เฮ้อ ความรักหนอความรัก” น้ำชาพูดขึ้นเมื่อเห็นออยนั่งเศร้า

“ทีกับฉันทำเย็นชาใส่ แต่พอกับผู้หญิงคนนั้นยิ้มมีความสุขเหลือเกิน”  ออยน้ำตาคลอ

“เอาน่า ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ” น้ำชาตบไหล่เพื่อนสาวขี้แยเบาๆ ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูเธอ

“กอล์ฟมันก็อยู่ของมัน ส่วนเธอ….ฉันจะดูแลเองนะค่ะ<3”น้ำชายิ้มหวานแล้วโอบเอวเพื่อนสาวเข้ามาใกล้

“ห๊ะ หมายความว่าไง” ออยทำหน้างง แต่ก็อบอุ่นไม่น้อยกับอ้อมกอดของเพื่อนสาว

ฟ้อดดดดดด  น้ำชาหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่ๆ

“กลับห้องกันเถอะ” น้ำชายิ้มระรื่นโอบเอวออยกลับห้อง

>//< น้ำชาบ้าๆๆๆๆ

-----------END--------------